Μα οταν βρεχει....!!!

Ικετεύοντας: για λίγη δροσιά

με δάκρυα υγρασίας και μέθης άπνοια,

αυτή η νύχτα.

Στιγμές νιώθω την ζωή,

να περνάει δίπλα μου,

σαν λεπίδι μαχαιριού

που προσπαθεί ν' ανοίξει μια χαραμάδα...!!!

Σκληρό ηδονόχαρο αναρίγησμα

θλιμμένο λύγισμα χειλιών,

που πασκίζει να γίνει χαμόγελο..!!!

Σε θέλω και δεν αντέχω...

ψιθυρίζω..!!!

Κλαίω: απο κούραση και αγάπη...

και μια ανέμελη σκληρότητα αγκιστρώνεται,

στις κουρτίνες..!!!!

Διαβατάρικο σύννεφο ο έρωτας σκέφτομαι

σαν θα βρέξει....

μα όταν βρέχει σ' ερωτεύομαι,περισσότερο...!!!

Μελαγχολική απαντοχή..

Τη σημασία έχει που το μυαλό μου,

διακηρύττει αυτά που πιστεύει;;

 Το κορμί μου επαναστατεί

και η ψυχή μου, με μια θηριώδη ζωντάνια

αντιστέκεται...!!!

Θλίψη και παρεκτροπή...

ν'αντλείς δύναμη απ'την αδυναμία σου.

Τι θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα μάτια σου;;;

ο ουρανός; Μπα θλιβερή απομίμηση..

η θάλασσα ... μπορεί..!!!

Είναι και τα χέρια σου,

τα χέρια σου....

ισχύς μαγνητίζουσα.....

!!!!!!!!!!

Αλλεπάλληλα κοιτάσματα φωτός...

αέρας που φτεροκοπάει..

λεπτές ρυτίδες πόνου ανάμεσα στα φρύδια..

έκφραση σκοπιμότητας στο πρόσωπο..

και η εικόνα σου διαγράφεται στο στερέωμα...!!!

Γεωργία Χρυσ. 24/9 /2016